ز آه سـینه ی سـوزان تـرانـه می ســـازم
چو نی زمایه ی جان این فسانه می سازم
به غمگساری یاران چو شمع می ســـوزم
بــرای اشــك دمــادم بــهانـه مـی ســـازم
گریـــه کن ای آسمان ، در مــــــرگ طوفان زادهـا
سـخت گمنـــــــاميد ، اي شقــايق سيــــــرتـــان
كيســــه مي دوزند با نـــــام شــما ، شـــــيادها
ای خـوشا مانند « ایـــرج » یار دیرین داشتن همچو او در زندگانی رسم و آیین داشتن
در هـــوای کوی لیلی همچو مجنون زیستن همچو خسرو آرزوی روی شیرین داشـتن
این قطعه شعر به یاد شب قطع شدن دست چپ از پیکر مطهر شهید جاویدالاثر ایرج (یاسر) غرایاق زندی در سالگرد آن رخداد توسط برادر شهید زندی سروده شد.
شد دســــتْ جدا زِقامتِ سَرو پویید و بگفت : « پو به پا نیست ؟ »
آن دست اگر چه بی صدا شد یک دست همیشه بی صدا نـیست
بسم الله الرحمن الرحیم