یک دست همیشه بی صدا نیست
این قطعه شعر به یاد شب قطع شدن دست چپ از پیکر مطهر شهید جاویدالاثر ایرج (یاسر) غرایاق زندی در سالگرد آن رخداد سروده شد.
شــــــب جــــز غمِ او نصیب ما نیست یادش دَمی از دلم جدا نیست
شــــــب یـــک دم از این ستم نکاهید چون شب به سُرورِ ما رضا نیست
شــــــب بود که شـــــــاخِ گُل جدا شد آیا به شکوفه این جفا نیست؟
خـــــــاری به دلـــــم نشست زین غم بی دل مگر آنکه مبتلا نیست
از پــــــیکرِ مَه چــــــــو شد جدا دست معراجِ زمینی اش رَوا نیست
یـــــک دســــــت ستاره ها بر افروخت بر شب پَره فهمِ مُدّعا نیست
از دامــــــنِ شـــــــــب، ستاره ها چید خندید و بگفت: « مَه گدا نیست »
آتـــــش به خِیـــــــــــــامِ شب فرستاد آتش زنه سوزِ مُنْتَها نیست
آتــــــش زده جـــــانِ شــــــب پَرَستان با خصم رَهی به جز غَزا نیست
خــــــــــــورشید به جانِ شب شَرَر زد خُفّاشِ شبانه را بقا نیست
آوایِ چــــــــــــکاوَک و چَـــــــــــــکاچَک چون خاست به بوم مُرغوا نیست
فَجـــــــــــری که زِ چاشــنی عیان کرد ما سوره ی آن به غیرِ « لا » نیست
بر خَــــــــــــرگهِ شب ، دَرَخش گردید از صاعقه ، شعله بی بها نیست
خورشیــــــد به شب نمود آن مست نارنجکِ شب شکن ، هوا نیست
شــــــــــــــد دستْ جدا زِقامتِ سَرو پویید و بگفت : « پو به پا نیست ؟ »
آن دســــــــــت اگر چه بی صدا شد یک دست همیشه بی صدا نیست
از پـــــــــــیکرِ شب ، نمای خورشید خوشتر زِ حماسه ماجرا نیست
بــــــــــشکن تو سکوتِ شب زِ تُندَر بر دشتِ دلِ غمانْ دَرا نیست
ایـــــــــنک که سپیده پر کَشیدَست شامِ دلِ سینه را نَوا نیست
گـــــــــــــــــر محو شود پرنده در اوج بر طیرِ مُخَلَّدَش ، فنا نیست
از خـــــــــــــاکِ رَهَش چو رویَد اَخگر بر مردُمِ این دو دیده نا نیست
گــــــر شمع بسوخت در شبِ هجر پروانه ی واله بی وفا نیست
کـــــشتیِّ دلم زِ وَرطه ی شــــــــب چونان بِرَهَد چو ناخدا نیست؟
راهــــی به خــــــطا رَوَد هر آن کس با اهلِ نظر چو آشنا نیست
شبْ با غمِ دوست چون شود سر؟ خود سوز ، چو شمع این سرا نیست
زنــدی! زِغـمش بـــــــسوز و برگوی زین سوز ، دلِ تو را دَوا نیست.
اول تیر ماه 1366- هوشنگ غرایاق زندی
بسم الله الرحمن الرحیم